Elk leven heeft bijzondere momenten. Mooie, spannende, enerverende en helaas ook pijnlijke gebeurtenissen komen voor. Deze kunnen ontwikkelen tot mijlpalen waarbij wij ons af gaan vragen wat de toekomst ons kan gaan bieden. Dat is ook aan mij niet voorbij gegaan. In het jaar dat ik zestig werd heb ik mij hardop de vraag gesteld hoe ik dacht de komende tien jaar in te gaan vullen. Misschien herken je dit proces ook bij jezelf wanneer je in een nieuwe levensfase terecht komt. Het is zeker niet de eerste keer dat ik mijzelf deze vraag stel. Toen ik twintig werd en daarna veertig heb ik mij eveneens onderworpen aan deze persoonlijke uitdaging.

In mijn leven heb ik altijd mijn best gedaan om liefdevol klaar te staan. Voor anderen, maar wel met behulp van mijn eigen unieke wijze. Toch ontstond er bij mij behoefte aan zingeving. Hoe kan ik mijn leven nog meer inrichten? Wat kan ik nog meer voor anderen betekenen en voor mijzelf? Mijn reis begon.

• Ik ging zoeken. Onder andere op internet en zag door de bomen het bos niet meer. Alles wat ik zag vond ik niet alleen leuk, het inspireerde mij ook. Ik zag overal meerwaarde in, maar het bleef niet meer dan een stukje…..
• Ik ging op ontdekkingsreis, terug in de tijd. Hoe was ik vroeger als kind? Hoe gaf ik invulling aan de speelsheid en onbevangenheid van een kind? Schrijven, kleuren en zingen kwam meteen in mij op. Wat een gewaarwording. Tot op de dag van vandaag heb ik mijn innerlijke kind nog steeds bij mij. Als ik van huis af ga heb ik altijd tekenspullen bij me en zingen maakt een belangrijk deel uit van mijn leven. Schrijven is vanaf het eerste moment dat ik dat leerde bij mij gebleven. Als kind en als volwassene weet ik met veel plezier mijn schrijfmap te vinden. Alles ligt binnen mijn bereik.

Gedurende deze zoektocht ontvouwde zich langzaam een nieuw perspectief. Een innovatieve samenwerking van mijn hoofd met mijn hart en intuïtie. Resulterend in een praktijk waarbij schrijven, zingen en creatief bezig zijn een parelmoeren driehoek vormen waarbij opnieuw alles samen komt. Het is het fundament gaan vormen voor de lessen die ik aan wens te gaan bieden waarin zelfontplooiing centraal staat. Een weg van persoonlijke groei. Niet een pad om alleen te bewandelen, maar juist met elkaar. In mijn hart, maar ook in mijn overtuiging zijn  we allemaal een leraar voor onszelf en voor anderen. We spiegelen elkaar en ontmoeten elkaar om te kunnen leren. Van elkaar voor elkaar. Zonder oordeel en vanuit onvoorwaardelijke liefde.

Vanuit mijn holistische benadering laat ik mij tijdens de lessen van zelfontplooiing leiden door inspiratie. Deze haal ik uit:

• het bos (een zijn met de natuur)
• de dieren (vol levenskracht)
• de stad (cultuur en de mens)

Ik heet je van harte welkom in mijn, onze wereld van de weerspiegeling